Onne zat aan zijn bureau in de klas, friemelend met zijn potlood en niet in staat om zich te concentreren op het wiskundeprobleem voor hem. Zijn gedachten bleven afdwalen naar gedachten aan de speeltuin, videogames en zijn favoriete tv-programma. Hij voelde de stem van onzekerheid binnensluipen en vertelde hem dat hij nooit goed zou zijn in wiskunde en dat hij gewoon moest opgeven.
Ondertussen zat zijn oudere zus, Zeker, in een nabijgelegen klaslokaal, haar eigen wiskundetest te doen. Ze was altijd zelfverzekerd en gefocust geweest, luisterde naar de stem van zekerheid en pushte zichzelf om haar best te doen.
Later die dag benaderde Onne Zeker en vertelde haar over zijn worstelingen in de wiskundeles. Ze luisterde aandachtig en begon hem toen te leren over de eerste transformatie ÔÇô het negeren van de stem van onzekerheid.
“Maar hoe doe ik dat?” Vroeg Onne, gefrustreerd.
“Je lacht erom”, legde Zeker uit. “Als je die stem hoort die je vertelt dat je ergens niet goed in bent, lach je en zeg je dat het weg moet gaan. Het is gewoon een domme gedachte die niet waar is.”
Onne probeerde zich voor te stellen dat hij lachte om de stem van onzekerheid, maar het was moeilijk. Hij had het daarvoor altijd serieus genomen.
Zeker merkte zijn aarzeling op en leerde hem vervolgens over de tweede transformatie – het gebruik van de stem van onzekerheid als amusement en inspiratie.
“In plaats van boos te zijn door die stem, gebruik het om je te inspireren om het beter te doen,” zei ze. “Denk na over wat het je vertelt en vind dan manieren om het ongelijk te bewijzen. Laat die stem zien dat je alles kunt doen waar je je zinnen op hebt gezet.”
Onne dacht hier even over na en voelde toen een nieuw gevoel van vastberadenheid. Hij zou die stem van onzekerheid laten zien wie de baas was.
De volgende dag liep Onne de wiskundeles binnen met meer zelfvertrouwen. Hij herinnerde zich wat Zeker hem had verteld en probeerde de stem van onzekerheid weg te duwen wanneer deze erin sloop. In plaats daarvan luisterde hij naar de stem van de beveiliging en vertelde hem dat hij slim en capabel was.
Terwijl hij aan zijn wiskundige problemen werkte, voelde hij dat hij steeds meer gefocust raakte. Hij was vastbesloten om het juiste antwoord te krijgen, hoe lang het ook duurde.
Na wat voelde als uren, was Onne eindelijk klaar met het laatste probleem. Hij keek op en zag de glimlach op het gezicht van zijn leraar.
“Goed gedaan, Onne”, zei ze. “Je hebt je echt gefocust en je best gedaan.”
Onne voelde een gevoel van trots en voldoening over zich heen komen. Hij had het gedaan! Hij had geluisterd naar de stem van zekerheid en zijn angsten en onzekerheden overwonnen.
Later die dag ging hij Zeker opzoeken en haar vertellen over zijn succes.
“Bedankt dat je me hebt geleerd hoe ik me moet concentreren,” zei hij. “Ik had het niet zonder jou kunnen doen.”
Zeker glimlachte en gaf hem een knuffel. “Ik ben trots op je, Onne. Blijf luisteren naar die stem van zekerheid en je zult geweldige dingen doen.”
Onne voelde een nieuw gevoel van vertrouwen en hoop. Hij wist dat hij nog een lange weg te gaan had, maar met Zeker aan zijn zijde en de vijf transformaties als zijn gids, was hij klaar om de wereld aan te gaan.
Het einde.
